Tim vertelt over Jordanië, de parel van het Midden-Oosten

Enkele weken geleden ging op een koude februarinacht de wekker omstreeks 4u. Als avondmens is dit in andere omstandigheden een pijnlijke, quasi traumatische ervaring. Maar niet als het om hét startsignaal gaat voor een reis naar Jordanië. Het is intussen de 4de keer dat ik deze parel van het Midden-Oosten mag bezoeken. Niet dat het mijn gewoonte is om vaak naar dezelfde bestemming te gaan, ik wil immers nog zo veel van de wereld exploreren. Maar voor Jordanië maak ik maar al te graag een uitzondering. Waarom dit land me zo na aan het hart ligt, probeer ik hierna op papier te zetten.

Tijdens deze reis ging Tim in groep naar Jordanië. Uiteraard kan je de reis ook met je eigen reisgezelschap maken. 

Bij aankomst in de hoofdstad Amman ervaart onze groep meteen waarom dit zo een fijn land is. De vriendelijkheid van onze chauffeur, de receptionist in hotel en zelfs de douanier op de luchthaven - die we elders eerder associëren met een kordate en strenge houding - valt meteen op. We voelen ons onmiddellijk heel welkom.

Amman, gelegen in vogelvlucht op exact 3326 km van Brussel, dompelt ons meteen onder in de Arabische sfeer. Het bezoek aan de soeks, de citadelheuvel, het romeins theater …  alles wordt overgoten door een gezellige drukte, het monotone gepredik van de imam door één van de vele minaretten en de geuren die ontsnappen uit één van de vele restaurantjes met de sublieme Midden-Oosterse keuken. Tijd om te stoppen bij Hashem Down Town Restaurant. Qua setting niet meteen de aantrekkelijkste plek voor de lunch, maar wat is de falafel hier hemels smeuïg. Je ziet ze bij het binnenkomen vers gemaakt worden. Hier komen de locals en dat is wat we zoeken. Binnen de tien minuten staat onze tafel vol met sharing dishes bestaande uit humus, baba ganoush … Voor enkele luttele euro’s krijgen we een veelbelovend “voorproefje” van wat de Jordaanse keuken ons zal bieden tijdens de rest van de reis. Onze gids neemt ons voor het dessert mee naar een kleine bakkerij onderweg. De lange wachtrij voorspelt veel goeds. Een stevig stuk kanafeh wordt ons geserveerd bestaande uit kaas, dunne slierten deeg en boter overgoten met siroop en bestrooid met pistachenoten.

Als kers op de taart bezoeken we de Blauwe Moskee. Rabea, onze gids, geeft ons met veel passie een goede kijk op de islam. Op nog geen 50 meter van deze moskee ligt een orthodoxe kerk. Met de nodige trots wijst Rabea ons erop hoe hier verschillende godsdiensten vredevol naast en met elkaar kunnen samenleven.

Een must-see is Jerash. Hiervoor rijden we vanuit Amman noordwaarts. Deze site wordt beschouwd als één van de best bewaarde Grieks-Romeinse-Byzantijnse steden ter wereld en bevindt zich op zo’n 40 km van de Syrische grens. We bevinden ons vlakbij een land dat al jaren in conflict ligt, dat voelt toch wel vreemd aan. Jordanië mogen we beschouwen als een stabiel land gelegen te midden van licht ontvlambare buren als Syrië, Irak en Israël.

Volledig verklaren waarom dit kleine land een oase van rust is, zou al een artikel op zich zijn en me te ver leiden. Kort samengevat kunnen we stellen dat het koningshuis zeer verbindend optreedt en tevens zeer divers is, zodat de verschillende bevolkingsgroepen zich gehoord en vertegenwoordigd voelen. Koning Abdoellah II wordt door een groot deel van de Jordaniërs geprezen omdat hij veiligheid en rust behoudt in Jordanië. De bevolking ziet dat protesten in de omliggende landen niet per se goed uitpakken. Hun economie, die sterk gericht is op onder andere het toerisme, kan door onrusten zwaar getroffen worden. En dat willen ze te allen tijden vermijden.

Na het bezoek aan de prachtige ruïnes van Jerash zetten we koers richting zuidwesten, naar de Dode Zee met een tussenstop in Madaba en Mount Nebo. Vanop deze berg zag Mozes het “beloofde land” liggen. We hebben er een prachtig uitzicht over de Dode Zee, de vallei van de Jordaan en de Westbank. Aan alles voelen we dat dit een belangrijke plek is voor zowel Christenen, Joden en Moslims. We zijn er getuige van een gezamenlijk gebed van een groep Indische toeristen.

We dalen af naar het diepste punt op aarde dat niet door water bedekt is: de oevers van de Dode Zee, 15 miljoen jaar geleden ontstaan door een “scheurtje” in de aardkorst. We laten ons “vanzelf” drijven in dit zeer zoute water. Een unieke ervaring. Volgens de Jordaniërs zou dit water, boordevol mineralen, ervoor zorgen dat we er 10 jaar jonger uitzien. Goed meegenomen dus wat ons betreft.

We zakken verder zuidwaarts af richting Wadi Musa, het stadje gelegen aan het alom bekende Petra. Voor de vierde keer zal ik dit wereldwonder mogen beleven, met dezelfde en misschien zelfs grotere verwondering als de eerste keer. Indiana Jones and the Last Crusade werd niet voor niets hier opgenomen.

We wandelen door de prachtige 2 km lange siq. Dit is een soort kloof die ons leidt naar de hoofdingang van de stad Petra, met het bekendste monument The Treasury, Al Khazneh of De Schatkamer genoemd. We treden zo in de voetsporen van de Zwitser Johann Ludwig Burckhardt, die begin 19de eeuw deze stad herontdekte. Het bezorgt ons een echt kippenvelmoment. Hoe de Nabateeërs er meer dan 2000 jaar geleden in geslaagd zijn deze graftempel en de rest van de stad uit de rotsen te houwen, blijft een mysterie.

Ook voor onze gids Rabea blijft elke passage na meer dan 500 bezoeken nog steeds impact hebben. Gedurende een vier uur lange rondleiding hangen we aan zijn lippen om alles te weten te komen over hoe ingenieus deze Nabatese stad ontworpen werd. Met de Royal Tombs, The Monastry en The High Place of Sacrifice op ons programma moeten we ons nog haasten om alles te bezichtigen voor sluitingstijd. Met meer dan 15 km in de benen beseffen we dat je hier zeker 2 volledige dagen kan én moet besteden. Petra heeft een grote indruk nagelaten op de groep. Een bezoek aan een Turkish Bath is de ideale activiteit om de vermoeide benen tot rust te brengen, maar vooral ook om deze dag te verpakken met een grote strik om hem nog lang te kunnen koesteren.

Nog niet volledig bekomen van het ene hoogtepunt of we rijden al verder zuidwaarts naar het volgende: de Wadi Rum, bijgenaamd de maanvallei. Deze woestijn, die tot één van de mooiste ter wereld behoort en op de Unesco werelderfgoedlijst staat, is al menig maal het decor van filmopnames geweest zoals Lawrence of Arabia, Aladdin, Mission Mars en Star Wars: The Rise of Skywalker …

We doorkruisen met onze jeeps het quasi-surrealistische landschap met torenhoge kliffen, natuurlijke bogen en talloze rode en gele kleurschakeringen. We wandelen door één van de vele kloven waar rotstekeningen en inscripties getuige zijn van bewoning sinds de prehistorie door vele verschillende culturen.

De huidige bewoners, de bedoeïenen, trekken er nog steeds rond met als belangrijkste transportmiddel hun kamelen. Ze slapen er in tenten, hoeden er geiten en schapen, en vallen op door hun alweer grenzeloze gastvrijheid.

We zullen de nacht doorbrengen in één van de tentenkampen. We beklimmen er een rots en hebben van daaruit een uniek zicht op de laatste zonnestralen. Ze zorgen voor een prachtig samenspel met oneindig veel kleurtinten in het omringende landschap. Met deze fabuleuze zonsondergang verschijnt langzaamaan een indrukwekkende sterrenhemel.

Tijd voor een typisch avondmaal: Zarb. Een soort ondergrondse barbecue met een combinatie van vlees, groenten en aardappelen. Met de nodige show wordt het gerecht na meer dan 2 uur garen uit een groot gat uit de grond gehesen. Voldaan maken we ons klaar voor een buitengewone overnachting vergezeld van een oneindig aantal sterren.

De volgende ochtend vatten we helaas onze laatste etappe van de reis aan, helemaal terug noordwaarts richting Amman. Rabea, onze gids, zet ons af aan de luchthaven. Hij heeft zijn job weer met verve gedaan. Ik had hem immers elke reis al als gids. De passie voor zijn land, de kennis die hij bezit, de enorme gastvrijheid die hij uitstraalt, zijn gevatte humor vergezeld van een steeds brede glimlach ... weerspiegelt hoe oneindig warm de bevolking van Jordanië is. De hartelijke Jordaniërs samen met hun rijke geschiedenis, de vele hoogtepunten en de heerlijke keuken maken dat dit land voor mij zo speciaal is. En oh ja, bewust heb ik nog niet alle geheimen van Jordanië prijsgegeven. Daarvoor nodig ik je graag uit ze zelf te gaan ontdekken!

Ga voor een reis naar Jordanië met je eigen reisgezelschap, of kies hieronder één van onze groepsreizen.