Een Joker-reizigster blogt: 3 redenen waarom een groepsreis écht de moeite waard is!

Eva Nowé omschrijft zichzelf als “nineties kid, 1 meter 78 groot aan de rechterkant en 1 meter 77 aan de linker en kweekt sproeten bij de vleet”. En zot van reizen, dat is ze ook. Op haar blog “I travel and tell” vertelt Eva over al haar reisavonturen, zo ook over de Joker Go-26 groepsreis van Lima naar Buenos Aires die ze maakte. Hieronder lees je haar integrale en lekker eigenzinnig geformuleerde mening over de reis én over het zalige aan groepsreizen in het algemeen. Absoluut de moeite!

Toen ik negentien was, wilde ik een maand lang op m’n eentje door Zuid-Amerika trekken. Hoewel mijn ma mij meestal liet begaan als ik met zo’n idee kwam opdraven, zou ze dees niet zomaar laten passeren. Ik mocht gerust naar Zuid-Amerika. Maar niet alleen.

Bon, dan heb je als reiziger een paar opties. Of je zoekt een vriend(in) die toevallig even veel –maar vooral véél- gespaard heeft en die centen aan een maand rugzakken wil hangen. Of je gaat op zoek naar onbekenden die sowieso al een even gek plan hadden als het jouwe. Ik koos voor het laatste. Ik wilde mijn comfort zone zo veel mogelijk verlaten. Een groepsreis zoeken, voelde dan ook als een logische volgende stap.

Surfen naar de website van Joker ging gepaard met een innerlijke struggle. “Damn, zal da geen bende losers zijn? Weetwel, van die mensen die ook op gewone dagen trekschoenen en afritsbroeken oké vinden. Of –God forbid- een bende vol koppeltjes die elkaar strontbeu gezien zijn en toch op reis willen.” Gevolgd door: “Manee sowieso nie. Die mensen willen hetzelfde als gij hé, Eva. Of nie? Gaan die trunten? Wenen voor een bleine en zagen over vuil beddengoed?”

Tot ik op een dag gewoon de knoop doorhakte en mij inschreef voor een 31 dagen durende tocht door Peru, Bolivië, Argentinië* en een heel klein beetje Brazilië. (Twee dagen over de grens telt mee, ja.) Meteen een van de langste en duurste reizen in het gamma. Bam! Onze groep bestond uit 11 man. Dat waren dus 10 kansen op vriendschap. Vond ik wel een leuk vooruitzicht.

En man, ben ik blij dat ik de ballen heb gehad om me in te schrijven! Wat. Een. Ervaring. Ik had het geluk om deel uit te maken van een fantastische groep met een al even fantastische reisbegeleidster. Bleek zelfs dat we het –eenmaal we onze trekschoenen en afritsbroeken achter ons hadden gelaten- nog steeds goed met elkaar konden vinden. Daarom: mijn drie argumenten om je op een groepsreis te sturen.

1. Je leert nieuwe mensen kennen

Het lijkt misschien een overbodige reden, maar onderschat het avontuur dat je aangaat niet. Tot het laatste moment voor ik op het vliegtuig stapte, galmde “Waar de fuuuuuck zijt gij mee bezig” door mijn hoofd. Maar nieuwe contacten leggen is zó goed voor de ziel. Een band opbouwen met volledig onbekenden verruimt je gezichtsveld en leert je dingen in perspectief plaatsen. Je wordt er wijzer van en leert er lessen uit. Maar het kan ook dik tegenvallen en dan moet je met een stevig staaltje geduld en begrip kunnen uitpakken. Als je niet empathisch bent, blijf je beter thuis.

Een übersociaal dier hoef je niet per se te zijn. Ik ben graag onder de mensen, maar vaak nog liever alleen. Ook dat is tijdens een groepsreis perfect mogelijk. In een groep van 11 valt het echt niet zo hard op als je eens minder spraakzaam bent. En als je geluk hebt, respecteert iedereen elkaars mood. Ik stond versteld van hoe snel ik gehecht raakte aan mijn medereizigers. Je leeft heel intens samen en leert elkaar ook op een snel tempo goed kennen. Op reis is er geen plaats om je kleine kantjes te verbergen, maar dat maakt het net zo leuk. Alles ligt op tafel en iedereen is opgelaten en gelukkig. Om op reis te zijn, maar ook om samen te zijn. Een onovertroffen gevoel.

2. Je doet dingen die anders nooit mogelijk waren geweest

Reisorganisaties zoals Joker zijn al zó lang zó goed bezig met reizen plannen dat ze vaak een extra dimensie aan je avontuur geven. Ze brengen je op plaatsen waar je anders nooit was geraakt, omdat ze veel lokale contacten hebben. Of ze organiseren activiteiten waar je zelf nooit aan had gedacht. Of die je zelf nooit zou durven. Mountainbiken in Arequipa bijvoorbeeld. Of sandboarden in Huacachina. Ze laten je vrij in de keuze om heel erg op te gaan in de lokale cultuur (slapen en leven bij plaatselijke bevolking, eten op straat of in lokale restaurants…) of om afstand te nemen indien nodig.

Ze werken met lokale gidsen en hebben een uitgebreid netwerk, waar ook ter wereld. En hoewel je denkt dat je alle kleine plekjes wel vindt door als een gek tinternet af te zoeken: sommige dingen kan zo’n organisatie gewoon beter. Belangrijk om te weten is dat je als groep vaak zelf de keuze krijgt tussen verschillende activiteiten of routes. Als je opmerkingen of voorstellen hebt, kan je die altijd kwijt tijdens de meet-up voor vertrek. Een verschrikkelijk spannend maar ook leuk moment.

3. Het is strontgemakkelijk

Ik organiseer mijn reizen liefst zelf, maar als je ervoor kiest om meerdere landen te verkennen in een relatief korte periode, is het geen slecht idee om eens te checken wat een organisatie je kan bieden. Er kruipt echt héél veel werk en tijd in het organiseren van een reis van zo’n kaliber. Mij ontbrak het aan zin én aan tijd en toen ik het programma voor Zuid-Amerika las, had ik snel fits dat ik zoiets niet zelf in elkaar kon knutselen.

Alle info die je nodig hebt –van vaccinaties tot aantal onderbroeken- wordt netjes voor je verzameld en uitgelegd. Het Joker kantoor (in Harelbeke) had àltijd tijd voor mij als ik een vraag had over verzekering, vluchten, kosten … En da ’s echt een dikke vette plus. Eigenlijk komt het erop neer dat een groepsreis strontgemakkelijk is. Je hoeft helemaal niks te doen behalve je bagage maken. En een paar prikjes verdragen in ’t tropisch instituut of zo, maar that’s it. Moed samenrapen, blik openstellen en gààn.

* Het reisprogramma van de overland van Lima naar Buenos Aires is intussen heel lichtjes aangepast. Iets compacter, nóg leuker!

Tekst: Eva Nowé

Foto’s (in volgorde): Evelien Heeren, Karlien Tierens, Julie Del Piero, Eva Nowé